Life goes on and on.

Ja, ik ben maar weer eens met m'n vingers gaan typen. Dat werd maar eens tijd. Het is inmiddels alweer een week geleden dat ik voor het laatst wat heb getypt. Maar zoals ik op Angela haar blogs las, vraagt het mij ook af wie eigenlijk mijn blogs nog lezen. Of er inderdaad mensen zijn van heel heel heel en heel ver weg die ze lezen. En dat ik eigenlijk geen flauw benul heb dat ze überhaupt bestaan.

Maar dat weerhoud mij niet om niet meer te schrijven. Ik had het gewoon even druk met een aantal dingen. En natuurlijk met mijn playstation 3. Waar ik ook niet heel eel tijd aan besteed, omdat er ook nog zoiets bestaat als school. School? Ja, school ja. Daar moet ik nu ook aan gaan zitten. Maar heb er geen zin in.

Dus ga ik eerst maar weer eens wat schrijven. Zal ik maar beginnen over het weekend? Ja? Oké.

Mijn weekend was echt heel erg leuk. Alleen natuurlijk valt er altijd wel iets tegen. Maar dat heb je altijd met het leven. De klokt blijft maar doortikken. En iedere seconden begint er weer wat nieuws. Zo zijn er in 2 minuten alweer aardig wat letters en woorden verschenen op deze pagina. Ook dat gaat gewoon door. Maar dat alles maar doorgaat, hoeft niet meteen te betekenen dat alles ook maar meteen goed loopt. En ik denk dat iedereen daar wel ervaring mee heeft. En die ervaringen zijn altijd vervelend en lastig. En ze staan je altijd in de weg. Maar je kan er beter maar het beste eruit zien te halen. Want zo gaat het nou eenmaal. Ja, life sucks. Maar daar kan niemand op dit moment wat aan veranderen. Je moet nou eenmaal keuzes maken, en daar is niet altijd iedereen goed in. Neem een voorbeeld aan mij. Ha-ha. Maar laat ik maar het leuke gedeelte van mijn weekend vertellen. Daar kan ik mensen misschien nog mee aan het lachen krijgen. Met mijn idiote gedrag in de zaak.

Want zaterdagavond was het weer zo ver. Laura kwam naar mij toe, samen met Laura gingen we naar de C1000. Vanaf de C1000 naar Esther, daar gingen we 31-en. 31-en? Ja, dat dacht ik wel ja. Ik snap dat nooit zo goed, en vooral niet op zaterdagavond om 11 uur. Maar achteraf verliep het me toch nog aardig goed. En hopelijk ben ik de volgende keer beter in kaarten.
Vanaf Esther gingen we Kim ophalen, vervolgens door naar Maaike en daarna naar dorp om wat geld te pinnen. Of ging ik nou eerst pinnen en toen naar Maaike? Of eerst naar Maaike en toen naar Kim? Nee, die volgorde lijkt me niet erg redelijk. Dus volgens mij was die eerste volgorde goed. Maar dat valt altijd na te vragen bij Esther, Laura, Maaike of Kim. Maar dat is niet nodig. Want eigenlijk is die volgorde helemaal niet zo belangrijk. Met z'n 5en gingen we naar de zaak. En daar kwamen we nog vrienden tegen uit heemstede. Die dachten ook even lol te maken in de zaak met ons. Zo iemand was Joeke. Geweldig meisje is dat, kan je lekker mee lachen! Eigenlijk kan ik met al die meiden lachen waarmee ik in de zaak was zaterdag. Zo waren er ook nog een paar jongens uit vogelenzang meegekomen naar de zaak, die ik allemaal ken van school. Dus vandaag was het een dolle boel. Alles even na praten en lachen. Die verhalen achteraf zijn altijd wel zo grappig..

Het was dus onwijs gezellig in de zaak. En ik was om 4 uur thuis. Moest eigenlijk om half 4 thuis zijn, maar heb er niks meer over gehoord. Ouders lagen al in een diepe coma.

Netjes toch?

Zondag ochtend moest ik meteen weer trainen om 11 uur, wat k niet had gered. Maar gelukkig was mijn trainer er ook pas om 10 voor half 12, dus het was geen probleem dat ik later kwam.

Na de training, om 1 uur. Ben ik meteen gaan douchen en met Lisa mee naar huis gegaan. Want die middag gingen we naar Holiday on Ice! Onwijs mooi, en heel erg gezellig. Vooral toen mijn tas ineens weg was, en ik onder mijn stoel keek, en erachter kwam dat daar een gat zat en dat daar vooral al je tassen/bekertjes/flessen naar beneden kunnen vallen.

"Lisa? Mijn tas stond toch hier?"
*keek onder haar stoel* "Weet ik niet, stond hij daar?"
"Nou, volgens mij wel"
"Dan ben ik bang dat.."
"Ja stil maar, want volgens mij ook ja"

Daar moesten we best wel hard om lachen. Want alleen ik maak zoiets mee. We gingen met zijn 6en naar Holiday on Ice, en wie z'n tas valt er ongeveer 10 meter naar beneden? Jahoor, mijn tas. Dus we gingen met de trap naar beneden en gingen uitrekenen en uitzoeken waar we zaten. Komt er achter een zwart gordijn ineens een vrouw gelopen met een tas in haar hand. Bij ons ging er meteen een lampje branden, en gluurden door het gat van het gordijn. En als ik daar aan terug denk, verbaasd het me dat ik mijn tas heb teruggevonden. Om de zoveel tijd kwamen er bekertjes naar benede vallen en overal lagen wel tassen. Maar dat gedeelte is niks voor niks afgezet met een groot zwart gordijn. Ja inderdaad. Je mocht daar dus niet naar binnen.

"Juud, wat nu?"
"Ja uhmm, ik moet wel mijn tas hebben!"
"Dan moet je nu naar binnen gaan!"
"Okay"

En daar stond ik dan. Met al die mensen boven mijn hoofd. Het was gelukkig pauze, dus er was veel lawaai en we konden gewoon hardop praten.

"Waar is mijn tas dan!? Ik zie hem niet! Pssstt, Lisa kom nou!"
"Maar.. Oke, ik kom"
"Ow wacht, ik zie wat, volgens mij is het mijn tas"
"Waar?"
"DAAR!"

Vervolgens moest ik me in allerlei bochten en standjes wringen om langs al die zilveren steunbuizen (waren het steunbuizen? De tribune was er wel mee opgezet volgens mij. Ik hoop dat jullie met zilveren steunbuizen begrijpen wat ik bedoel, anders zie je het niet voor je. Haha)
Daarna liep ik weer tevreden met mijn tas onder mijn arm. En heb hem de rest van de avond tegen mijn benen gehouden. Dat wilde ik niet nog een keer!

Gisteravond was ik om kwart over 11 thuis, want het was nog gezellig bij huize Heijman. Dat is het eigenlijk altijd wel. Met die lieve zusjes en die lieve ouders.

Vanacht was het een kort nachtje. Ik heb het 02:30 uur zien worden. Daarna werden mijn ogen wel weer iets zwaarder en viel ik eindelijk in een diepe slaap.
Mijn wekker ging vanochtend om kwart voor 8 alweer, om half 9 stond ik naast mijn bed, en om kwart over 9 zat ik alweer op de fiets. Om 5 voor 10 stond ik dus voor het goede lokaal. Komt er een klasgenoot aan: "Uhmm, Judith? Wiskunde valt uit." Bleek ik het 4e uur nog even een tussenuur te hebben! Dus dat betekend, dat ik pas om 12 uur op school hoefde te zijn. Maar dat dat nog niet op het bord had gestaan. Dus ik had het niet kunnen weten. Maar ik had wel in mijn bed kunnen blijven liggen tot half 11. Daar baalde ik behoorlijk van! Vooral van zo'n rare nacht.

Gelukkig kwam ik Elise, Naomi en Jelle tegen. Jelle begon meteen druk en vrolijk te doen, Elise en Naomi gingen weer bijdehand doen. En zo heb ik beetje rondgehangen tot 12 uur.

Alles valt wel eens tegen, maar alles komt ook weer goed. Het leven is net als wiskunde, de ene som is moeilijker dan de andere, maar op alles is een oplossing. Zolang je maar goed genoeg nadenkt en er even bij stil staat wat je wil gaan doen en hoe je het wil gaan oplossen.

Of je kunt natuurlijk denken: Ik hoef ook geen oplossing te bedenken als ik er geen probleem van zou maken.

Maar zo heb je altijd wel van die zinnen.

Ik ga maar eens aan mijn huiswerk.


Liefs.