I wish..

All I know is that you're so nice, you're the nicest thing I've seen. I wish that we could give it a go, see if we could be something. I wish I was you favourite girl, I wish that you thought I was the reason you are in the world. I wish I was your favourite smile, I wish the way that I dressed was you favourite kind of style. I wish you couldn't figure me out, but you'd always wanna know what I was about. I wish you'd hold my hand when I was upset, I wish you'd never forget the look on my face when we first met. I wish you had a favourite beauty spot that you loved secretly, 'cos it was on a hidden bit that nobody else could see. Basically, I wish that you loved me, I wish that you needed me, I wish that you knew when I said two sugars, actually I meant three. I wish that without me your heart would break, I wish that without me you'd be spending the rest of your nights awake. I wish that without me you couldn't eat, I wish I was the last thing on your mind before you went to sleep. All I know is that you're the nicest thing I've ever seen. I wish that we could see if we could be something...

Zo wensen we allemaal wel eens wat. Iemand die er voor je is, een arm om je heen slaat als je huilt. Iemand die het accepteerd zodra je in huilen uitbarst, zonder dat het eigenlijk een reden heeft. Gewoon uithuilen op iemands schouder waarvan je zeker weet dat diegene weer bij je terug komt, ookal schreeuw je de ergste dingen. Iemand wie je helemaal uit kan schelden, en te weten dat diegene daarna ook gewoon weer bij je terug komt. Bij wie je gewoon wéét dat je daar je verhaal bij kwijt kan, bij wie je jezelf bent. Bij wie je hartstikke dronken kan zijn, dingen zegt wat je eigenlijk niet hoort te zeggen of wat je niet mag zeggen.

Allemaal wensen we dat soort mensen om ons heen. Vroeger is mij altijd verteld: "Je kan beter één of twee hele goede vrienden of vriendinnen hebben, dan dat je bevriend bent met de hele wereld." Maar mensen hebben gewoon andere mensen nodig om te kunnen blijven zijn wie ze zijn. Ik voel me gewoon het prettigst met mensen om me heen. Mensen die ik kan vertrouwen, waarmee ik kan lachen en waar ik uit kan huilen als het eventjes niet meer zo loopt als dat het hoort te lopen.

Maar al met al, zijn er ook genoeg mensen die je kwijtraakt. Een dierbare. En dat hoeft dan niet meteen het ergste te zijn van kwijtraken. Maar je word bijvoorbeeld verliefd op die beste vriend van jou, en hij niet op jou. Dan gaat een vriendschap vaak kapot. Of je hebt al meer dingen meegemaakt met een hele goede vriend van je, waarvan je toen dacht dat het allemaal goed zou komen. En dat je helemaal blij bent met hoe het allemaal loopt. Maar dan gebeurt er ineens iets anders, wat je niet verwacht had, en word alles weer verdraait. Dan is alles meteen weer zo anders. Als je je hele leven in een boek zou opschrijven vanaf het moment dat je werkelijk kan schrijven, zou het altijd een raar boek zijn. Kijk maar naar mij, ik was toen ik 13 was, totaal anders dan dat ik nu ben. En waardoor komt dat? Juist, door mijn eigen keuzes. Door de keuzes met wie ik zelf om ga en hoe ik met mijn problemen omga. Iedereen heeft wel eens wat meegemaakt in zijn puberteit. Tenminste, ik denk het wel. De tijd dat je onzeker bent en dat je erachter komt wie je echte vrienden zijn. Je echte vrienden die je weer steunen in moeilijke momenten dat je gewoon een schouder nodig hebt om op te huilen.

Door de keuzes die ik zelf heb gemaakt, is mijn hele leven geworden zoals het nu is. En is het leven ook zo geworden als dat het van mijn vrienden is. Dat moeten we maar accepteren en het beste eruit halen.

Je leeft immers maar één keer, dus geniet daar maar lekker van. En doe dat op je eigen manier en bepaal wat je zelf doet.

Er is altijd nog één ding het belangrijkst in ons leven. Juist, liefde&vertrouwen.

Liefs.