Huiswerk makend.

En jahoor, hier zit ik dan, achter mijn bureau met het drama theorie boek open geslagen voor mijn neus. En iedere keer als ik wéér een zinnetje heb gelezen, blader ik weer verder naar blz. 35 om te kijken of ik er dichter bij in de buurt kom. Maar nee hoor, die blz. 35 blijft na iedere zin nog steeds net zo ver weg. Maarja, vrijdag heb ik ook pas die toets joh. En gelukkig heb ik morgenmiddag, morgenavond, woensdagmiddag en woensdagavond nog. Dus zo kan je natuurlijk altijd blijven hopen dat je dan toch, het liefst vóór vrijdag, bij blz. 35 bent uitgekomen.

En eigenlijk was het zelfs mijn bedoeling om vandaag al op z'n minst tot 20 te komen, maar aangezien ik nu op 10 ben, denk ik niet meer dat dat gaat lukken.
En zo heb ik wéér een avondje aan school verpest. Maar dat is vaak een tekort aan motivatie. Zoals ze dat vaak noemen. Want wát is nou dat ene jaartje havo, in je héle leven? Zo bekijk ik het vaak, en ja, dat is inderdaad een manier om je motivatie helemaal tot het nul-niveau te laten dalen.
Soms stijgt dat motivatie gevoel wel eens. Zo had ik laatst een 8,2 voor wiskunde en een 7,5 voor economie. Maar dat is eigenlijk vaak alleen maar rekenwerk, en optelwerk. Dat is vaak niet het lastige, maar theorie leren. Haaloooo.. Theorie leren? Over drámaa? Wat moet je dáár nou weer mee? Denk je dan.

En ja, dat denk ik inderdaad. En daarom vond mijn vinger weer snel het aan-knopje van mijn beeldscherm, en kwam ik vanzelf weer hier op uit. Dus moest ik maar weer even een blogje schrijven over mijn verveelde maandagmiddag/avond.
Errug is datt..

Hebben jullie trouwens ook zoveel last gehad van de regen vanacht? Nou sjonge jonge, ik anders wel! Wat een herrie zeg, dat geluid tegen mijn ramen. Dat getik. Soms is het wel fijn om naar te luisteren, gewoon je ogen dicht doen, en denken dat, zodra je je ogen weer dicht hebt gedaan, dat je dan gewoon weer verder kan gaan dromen. En dat alles weer helemaal ontspannen en eventjes wat verder weg is dan dat het normaal altijd is.
Maar vanochtend was dat even wat anders. Mijn wekker had ik al gezet om 6 uur. Want dan kan ik er om kwart voor 7 helemaal wakker uit m'n bed komen. Tenminste, dat is de bedoeling ervan dat mijn wekker zo vroeg staat. Tegenwoordig kom ik er om 7 uur uit, spring ik snel onder de douche, ga ik heel snel ontbijten (soms moet ik er de helft van weggooien omdat ik het anders niet red), en dan om half 8 weer op de fiets springen, om om 8 uur op school te zijn, snel naar m'n kluis te gaan om de "gewenste" boeken in mijn tas te proppen.
En dat snel naar je kluis lopen, is vaak het eerste probleem waar ik mee geconfronteerd word op zo'n schooldag.
Of nee, die irritatie begint al eerder. Bij het punt dat ik het schoolplein op probeer te fietsen met mijn fiets, en dat al die rokers daar de weg blokkeren. Dan kijken ze je aan, en dan denk je: "Ga aan de kant, stom wijf." Maar natuurlijk kunnen mensen nog steeds géén gedachten lezen, en gaan ze daarmee vaak niet aan de kant. Dus moet je het altijd eventjes vriendelijk vragen. Want ze hadden je natuurlijk nog niet "gezien." Ik vind dat ze bij mij op school maar is iets van een rokershok moeten bouwen ofzo. Vanochtend ook, was er ook een of andere pool (of, weet ik veel uit welk land hij kwam) aan het gráven bij de ingang. Ik dacht nog bij mezelf: "Nou, geloof me, hier bij het coornhert lyceum in haarlem, zal je zeker niks vinden. En al helemaal niet dáár onder de grond." Maar een poging wagen om dat tegen hem te zeggen, doe ik toch niet. Laat die man toch lekker graven. Het is ook zijn werk en zijn manier van geld verdienen.

En dan nu irritatiepunt nummer 2. Ja inderdaad, je raad het al. De bruggers. Ze staan erom bekent dat ze een gi-gan-ti-sche grote tas hebben. Bij sommige valt het wel mee, en is het niet eens te zien dat ze een brugger zijn. Maar bij anderen.. Wow! Zo was er laatst een brugger, die had een tas met WIELTJES! Hoe kom je echt op het idee om dat te doen. Okay, het zal vast wel iets met rugklachten te maken hebben. Aangezien het niet echt een mooi gezicht is.
Maar zo zag ik dus een brugger lopen. Met zo'n tas. En ik heb zo'n lieve en vooral "rustige" jongen in m'n klas. Genaamd Jelle. En dat is zo'n schat waar je lekker mee kan lachen. Vooral als het om leedvermaak gaat..
En jahoor, op die dag, zagen Jelle en ik zo'n brugger lopen. Ik dacht al bij mezelf: "ik denk dat het beter is om nu even door te lopen, dit gaat niet goed." Maar moest wel lachen om het gezicht natuurlijk.
Hoor ik ineens achter me: "WOW JUDITH! MOET JE DIE TAS ZIEN! DIE HEEFT WIELTJES!" En toen.. kon ik niet meer ophouden met lachen. Het was zo'n stom gezicht, dat k het gewoon niet meer kan omschrijven. Jelle, met een open mond, en wijzend naar de tas op wieltjes. Een zielige brugger, met een rooster in d'r hand, die staat te tressen waar nou in gódsnaam lokaal 008 is.
Dat beeld is eventjes niet te beschrijven.

Wat me alleen wel op valt, is dat ik geen brugger meer heb zien lopen met een tas op wieltjes..

Maar okay, om even weer terug te komen op het realistische gedeelte, en vooral het gedeelte waar ik weer gewoon een meisje van 17 ben, die dus geen bruggers uitlacht.
Bruggers lopen inderdaad wel vaak in de weg. Maar vaak zijn het niet de bruggers zélf die in de weg lopen, maar eerder de tas.

Aan dat soort dingen irriteer ik me dus vaak 's ochtends. Maar als ik dan mijn fijne klas weer zie, met Joeke, Jelle, Elise en Naomi. Is mijn irritatie weer weg, en kan ik zo weer een lange schooldag met een glimlach tegemoet gaan.

Dan ga ik me nu weer even concentreren op mijn theorie van drama.


Liefs.. Xx