De beruchte vrijdagavonden.

Deze blog ga ik schrijven dankzij Angela. Zij is altijd zo creatief in dit soort dingen, en daarom begon zij meteen (na die beruchte vrijdagavond in de kleedkamers), dat ze daar wel eens een blog over kon gaan schrijven. Dus ik ben haar best wel dankbaar voor mijn creativiteit die ik zojuist eventjes naar boven kon gaan halen.

Het idee wás dus, om een blog te gaan schrijven over de vrijdagavond, de badminton. Maar dan niet over de gewone training, het biertje doen na de training, het naar huis fietsen na de training. Maar nééé, wij beginnen helemaal bij het begin. Dat Lisa en ik binnen komen stampen en dat we de kleedkamers binnen gaan om ons om te kleden..
Normaal gesproken (de normale mensen dan), komt iedereen de kleedkamer binnen om zich om te kleden, en gaat vervolgens de hal in om daar (intensief) te gaan badmintonnen.
Maar bij ons verloopt dat altijd ietsje anders.. (A)

Lisa en ik stampen de badmintonzaal binnen, dat gaat altijd nog vrij rustig. Maar afgelopen vrijdag (7-11) hadden wij een nieuwe broek gekocht bij die nieuwe kledingwinkel, Lake Side. Dus wij hadden nieuwe broeken. Vervolgens stórmen wij de kleedkamer binnen, gaan met onze kont staan draaien en roepen heel hard: "IK HEB EEN NIEUWE BRROEEHOOEEEK!". En iedereen die dan een normaal gesprek probeert te beginnen, om even de gewone normale week te bespreken, krijgt hier de kans niet meer voor aangezien die meteen een kont in z'n gezicht krijgt geduwt omdat die gekke (Lisa en ik) die middag nog een nieuwe broek hebben gekocht.

Maar dat niet alleen, hard zingend kleden wij ons om, en vang ik af en toe een gesprek op van b.v. Dominique. Dat ze lief haar hamstertje uit haar kooitje wilde halen, maar dat die hamster het daar niet zo mee eens was en hard in haar vinger beet. Dus Dominique zat hier natuurlijk behoorlijk over te klagen, wat wij natuurlijk allemaal erg logisch vonden. Dus alle meiden praatte erg meelevend met haar mee. Dan komt er iemand (ik ben helaas vergeten wie dat was), met een verhaal over een jongen (ook die naam ben ik vergeten). Ze sprak de naam heel lief uit, en toen iemand vroeg: "Is dat je vriendje?" Krijg je een vriendelijk antwoord als: "NEE! Tis een lul!"

En dan komt (met klap op de vuurpijl) Miriam ook nog eens binnen. En die word har-te-lijk begroet door Angela en mij.. De tekst van ons liedje gaat ongeveer zo: "Mi-ri-am". En als je dit zo leest, weet je natuurlijk metéén hoe die tekst gaat en wat voor melodie je erbij gebruikt. Miriam Molenaar kan dat vast en zeker wel even uitleggen

Vervolgens word er nog meer gezongen en meegepraat, en als we dan eindelijk helemaal zijn omgekleed, gaan we de sporthal binnen, en gaan we beginnen aan onze "serieuse" training.
Af en toe hoor je nog op de baan: "Ik heb een nieuwe brrooeehooeeeekk". Maar verder hoor je niks meer over de chaos in de kleedkamer, dat zich vóór de training plaatsvond.

Dus hier kan je uit concluderen, dat onze warming-up vaak bijna al actiever is dan de warming-up die we krijgen bij de gehele training!

Och, die vrijdagavonden zijn toch altijd zóóó leuk!

*Met dank aan Angela van der Lans (L)*